Jest to temat bardzo szeroki do omówienia, ponieważ w przypadku humusów musimy się niestety nastawić na myślenie, że w zasadzie porównujemy rzeczy nieporównywalne. Takim osobom kupującym nawozy na bazie humusu na pewno bardzo trudno jest i będzie odróżnić wysokiej jakości substancję humusową od tzw. świeżego materiału humusowego niskiej jakości (ze świeżej materii organicznej lub takiego wermikompostu). Carbohumic powstaje na bazie węgla brunatnego i choćby tylko w tej grupie nie jest łatwo porównać jeden produkt z drugim bez odpowiedniej analizy chemicznej. Wystarczy powiedzieć, że w przypadku węgla każdy jego pokład jest niejednorodny, pochodzący z całkowicie innej biomasy, więc już na tym etapie pojawia się pytanie, jak porównać surowiec pochodzący np. z Polski do takiego z Hiszpanii, kiedy już nawet węgle brunatne z różnych złóż w Polsce mają całkowicie inną charakterystykę. W takim przypadku również kwasy humusowe kwasom humusowym nierówne, nawet jeśli ich zawartość jest podobna w analizie. Dla praktyków najlepszym miernikiem będzie zapewne badanie polowe, zestawione ze współczynnikiem jakość / cena produktu. Ale wracając do sedna, ogólnie powinniśmy zwracać uwagę przede wszystkim na:

• Pochodzenie / materiał źródłowy humusu. Rzecz absolutnie najważniejsza. Rozróżniajmy źródła pochodzenia kwasów humusowych i nie dajmy się zwieść, że jakikolwiek preparat posiada prawie 100% substancji humusowych, bo to jawna bzdura.
• Zawartość suchej masy, materii organicznej, węgla organicznego, poszczególnych związków humusowych: kwasy humusowe, kwasy fulwowe, kwasy huminowe.
• Ocena organoleptyczna: barwa, gęstość, zapach.
• Koncentracja: w jakich dawkach podajemy produkt i jakie to ma zastosowanie (co chcemy zakładaną ilością osiągnąć).
• Współczynnik cena do jakości.

W razie zainteresowania tematem, Carbohort na pewno udzieli wyczerpującej odpowiedzi na każdy z powyższych punktów..

Głównie z tego powodu, że gleba użyźniona węglem brunatnym w swej surowej formie może dać nam efekt dopiero po roku od zastosowania (powolna biodegradacja węgla), podczas gry w przypadku formy płynnej – Carbohumicu składniki zawarte wewnątrz węgla dostępne są dla roślin niemalże od razu, są też dużo lepiej przyswajalne. Co więcej, wersją płynną jesteśmy w stanie dużo lepiej rozprzestrzenić cząsteczki węglowe na glebie, jest ich mniej, ale więcej przez co tworzy się gęsta organiczna siatka na całym przekroju gleby, a nie tylko w wybranych punktach.

Wyszliśmy z założenia, że profesjonalni producenci (lub dobrze wyposażeni ogrodnicy) mogą mieć różne potrzeby pod kątem sposobu aplikowania naszego produktu. W związku z tym powstały dwie standardowe wersje, tj. niefiltrowana – do aplikacji poprzez konewki, beczkowozy, szlauch z mauzera itd. oraz filtrowana – z przeznaczeniem do wszelkiego rodzaju sprzętu posiadającego dokładne filtry, np. opryskiwacze, systemy do fertygacji, belki herbicydowe itd. Produkty różnią się między sobą jeszcze zawartością suchej masy (wiadomo, że filtracja zabiera nam trochę materii organicznej w formie stałej) oraz ceną (filtracja produktu to dodatkowa praca, co oznacza wyższe koszty). Paradoks w tym jest taki, że produkt bardziej zasobny w cenną substancję organiczną (niefiltrowany) jest tańszy. Podsumowując, wybierając dla siebie odpowiednią wersję Carbohumicu każdy użytkownik może sobie sam określić, czy większe znaczenie ma dla niego cena + zasobność produktu, czy wygoda aplikacji.

Środowisko glebowe powinniśmy przekształcać stopniowo i regularnie. Gleba (jak chyba każdy żywy twór) nie lubi gwałtownych zmian, więc cokolwiek do niej aplikujemy musi uwzględniać właściwy czas, jaki potrzebuje ona do tworzenia nowej równowagi – zarówno pod kątem chemicznym jak i biologicznym.
Co więcej wszelkie badania dowodzą, że “humusy” są najlepiej wchłaniane przez rośliny w niedużym stężeniu, stąd zalecane dawkowanie musi ten czynnik uwzględniać. Niewielkie stężenie powoduje też, że humus / substancja organiczna dużo lepiej penetruje profil gleby i dużo łatwiej się z nią inkorporuje (staje się jej częścią). W efekcie na dłużej pozostanie w okolicy systemu korzeniowego, czyli tam, gdzie jest najbardziej potrzebny, i to same rośliny zdecydują, ile czego potrzebują w danym momencie.
Bardzo ważne jest też, by wspomagać glebę nie tylko w czasie wegetacji roślin, ale również jesienią. Wtedy humus ma czas, by wejść w kompleks sorpcyjny gleby do wiosny, ale też by zregenerować np. rośliny sadownicze po wyczerpującym okresie plonowania.
Musimy również pamiętać, że substancja organiczna wskutek np. mineralizacji, regularnego uprawiania, przekopywania ogródka, konsumowania przez rośliny i mikroorganizmy itd. jest regularnie tracona, więc ogrodnik musi zrobić wszystko, żeby cyklicznie te ubytki uzupełniać. Do tego celu używa się np. przefermentowanego kompostu, obornika lub właśnie takich produktów jak Carbohumic. Jeśli tego nie będziemy robić kondycja i struktura gleby będzie z roku na rok się pogarszać.

Zacznijmy może od tego, że w dzisiejszych czasach ukształtował się zauważalny rozdźwięk pomiędzy produkcją rolną a hodowlaną. Bardzo duża grupa rolników przestała już korzystać z jakiejkolwiek formy dostarczania do gleby materii organicznej (choćby w postaci obornika), czego skutkiem jest dramatyczny spadek zawartości próchnicy w polskich glebach. Podobna sytuacja ma miejsce w naszych ogrodach, ponieważ mało kto ma w posiadaniu tyle wartościowego kompostu, żeby zasilić powiedzmy choćby 100 m2 własnych upraw. Do tego są potrzebne naprawdę spore ilości materii organicznej oraz czasu – ponieważ każdy kompost powinien leżakować kilka lat. My proponujemy łatwo dostępną i skuteczną alternatywę. Węgiel brunatny jest nawet kilka razy bardziej zasobny w węgiel organiczny i materię organiczną, która stanowi cenne pożywienie dla mikroorganizmów tworzących próchnicę, niż wspomniany obornik czy kompost i może stanowić ich znakomity zamiennik.

W bardzo dużym skrócie, przyjmuje się, że aby powstała próchnica w glebie kluczowe są cztery aspekty, tj. wysoka zawartość substancji organicznej, utrzymanie stosunku węgla (C) do azotu (N) – przynajmniej 10:1, organizmy żywe (flora i fauna) oraz czas. Węgiel brunatny jest najlepszym nośnikiem czystej i przetworzonej materii organicznej oraz węgla organicznego – pierwiastka niezbędnego w procesie powstawania próchnicy. W przybliżeniu skład chemiczny próchnicy wygląda następująco: 60% C, 30% O2, 6% N, 1,2% P, 0,9% S oraz wiele mikroelementów oraz pierwiastków śladowych. Proporcjonalny stosunek najważniejszych makroelementów w próchnicy C:N:P:S wynosi więc odpowiednio 10 : 1 : 0,2 : 0,15. Pytanie: kto dziś i w jakiej formie dostarcza do gleby węgiel organiczny…? Jeśli tak, to w jakich ilościach…? I jeśli dostarcza, to czy substancja organiczna jest świeża, czy już zhumifikowana? Jest to o tyle istotne, że nawet do 80% świeżej materii organicznej ulega mineralizacji (rozkładowi) w bardzo szybkim czasie, a tylko 20% lub mniej ma szansę przekształcić się w wartościowy humus. Carbohumic to wyekstrahowana substancja organiczna już zhumifikowana, odporna na mineralizację, o właściwościach podobnych do trwałej próchnicy glebowej.

Całe zjawisko opiera się w głównej mierze na właściwościach chelatujących i stabilizujących substancji humusowych, które umożliwiają tworzenie tzw. kompleksów chelatowych z innymi pierwiastkami. Co nam to daje? Oto kilka kluczowych przykładów:

• Kwasy humusowe mogą działać jako ligand, czyli cząsteczka zdolna do tworzenia kompleksów z jonami innych pierwiastków. W procesie chelatacji, tworzą się złożone związki, które są mniej podatne na rozkład mikrobiologiczny, są lepiej przyswajalne przez rośliny, ale też są odporne na wypłukiwanie bądź ulatnianie.
• Kwasy humusowe mogą również zmniejszać toksyczność niektórych jonów metali (bardzo ważne z punktu widzenia gleb zanieczyszczonych metalami ciężkimi). W ten sposób zmniejsza się ryzyko fitotoksyczności, czyli szkodliwego wpływu jonów metali na rośliny jadalne i w konsekwencji zdrowie ludzi.
• Kompleksy chelatowe z kwasami humusowymi mogą stabilizować jony pierwiastków, utrzymując je w rozpuszczalnej formie, która jest łatwo dostępna dla roślin. Dzięki temu rośliny mogą lepiej wykorzystywać składniki odżywcze zmagazynowane w glebie, co przyczynia się do poprawy ich wzrostu i zdrowia.
• Dodatek kwasów humusowych do gleby może poprawić jej strukturę poprzez tworzenie koloidów próchniczych, które wpływają m. in. na lepszą retencję wody i przewiewność gleby.