Mikoryzę można stosować na wiele różnych sposobów, które doskonale komponują się z codziennymi zabiegami w ogrodzie. Jednak aby zapewnić najlepsze rezultaty, należy zawsze przestrzegać jednej podstawowej zasady, tj. bliskiej odległości lub wręcz fizycznego kontaktu mikoryzy z korzeniami lub nasionami roślin. Powodem jest fakt, że gdy propagule lub zarodniki mikoryzy kiełkują, muszą znajdować się w pobliżu korzeni, aby nawiązać z nimi bezpośredni kontakt i utworzyć korzystne połączenie, w celu dalszego tworzenia sieci mikoryzowej.

Nie, nie można. W przeciwieństwie do niektórych nawozów lub dodatków do gleby, mikoryza nie uszkadza roślin, jeśli przypadkowo dodamy jej za dużo. Wyselekcjonowane grzyby są pożyteczne, więc nawet dodanie ich w dużych ilościach nie zaszkodzi roślinom. Jednak aby uzyskać najlepsze rezultaty, warto postępować zgodnie z instrukcjami od producenta.

Mikoryza najlepiej spełnia swoją funkcję na obszarach, gdzie gleby są wyjątkowo ubogie w wodę i niektóre składniki odżywcze.

Z drugiej strony, nawet jeśli w glebach przesuszonych istnieje wystarczająca ilość składników odżywczych, mogą one nie być łatwo dostępne dla roślin. W obecności mikoryz rośliny zwiększają możliwości chłonne swoich korzeni i – co się z tym wiąże – są mniej podatne na stres wodny.

Strzępki grzybowe nie tylko pomagają zaopatrywać roślinę w wodę i składniki odżywcze, ale także mogą je przechowywać do wykorzystania, gdy opady są rzadsze, a temperatury wysokie. Co więcej, kiedy w celu podniesienia wartości gleby dodaje się materię organiczną (np. kompost), mikoryzy odgrywają ważną rolę w udostępnianiu składników odżywczych z niej pochodzących. Ostatnie badania wskazują, że grzyby pomagają nawet rozkładać skały, zwiększając dostępność niezbędnych składników odżywczych, takich jak potas, wapń, cynk i magnez.

Wszelkie mikoryzy są najskuteczniejsze, gdy stosuje się je na wczesnych etapach rozwoju roślin (np. na nasiona lub sadzonki), ponieważ mikoryza potrzebuje co najmniej 4 do 6 tygodni na utworzenie dojrzałej i rozległej sieci mikoryzowej. Po ustanowieniu początkowych połączeń, sieć mikoryzowa zbudowana z nitkowatych wypustek (strzępek) będzie wychwytywać i dostarczać składniki odżywcze z gleby do rośliny. Takie wczesne zastosowanie pozwala uprawom/roślinom w pełni wykorzystać wszystkie korzyści, jakie mają do zaoferowania grzyby mikoryzowe. Dobrze jest też wziąć pod uwagę okres, w jakim korzenie konkretnej rośliny są najbardziej aktywne.

Mimo że dotychczasowe badania nie wykazały jednoznacznie dokładnych zależności między konkretnymi czynnikami, to jednak w prowadzonych doświadczeniach zawsze okazywało się, że stosowane mikoryzy pomagały roślinom przeciwstawić się infekcjom innych grzybów, a nawet bakterii.

Być może wynikało to z faktu, że roślina była lepiej odżywiona, przez co była zdrowsza i miała większą odporność na intruzów, a być może fizyczna obecność jednego (korzystnego) grzyba utrudniała rozwój innych (tych niekorzystnych). Inną możliwością jest to, że roślina we współpracy z grzybami wytwarza pewne związki, które zapobiegają zakażeniu patogenami.

Udowodniono też, że wiele z tych mikroorganizmów nawozi rośliny – swoich żywicieli poprzez „wiązanie” azotu z powietrza, który jest następnie dostępny dla wzrostu roślin. Kiedy obecne są w glebie strzępki mikoryzy, automatycznie wzrasta również liczba i żywotność tych mikrobów, które wiążą azot.

W rezultacie poprawia się zdrowie i wigor rośliny, podobnie jak zdrowie i wigor pożytecznych grzybów.

Raz zaaplikowana do gleby kolonia mikoryzy pozostanie w niej praktycznie na stałe, chyba że zostanie zniszczona przez chlor, światło słoneczne, fungicydy, przekopywanie i odseparowanie od żywiciela lub inne czynniki.

Przede wszystkim należy zachować szczególną ostrożność podczas stosowania pestycydów, zwłaszcza grzybobójczych (fungicydów). Najlepiej jest nie aplikować ich do gleby w ogóle. Fungicydy zabijają praktycznie wszystkie grzyby, z jakimi się zetkną. Niektóre środki mogą być co prawda skuteczne przeciwko niektórym chorobom grzybiczym roślin, jednak musimy wziąć pod uwagę, że mogą one również niszczyć pożyteczne grzyby i powodować poważne problemy dla metabolizmu roślin. Dobrze jest też dbać o odpowiednią wilgotność gleby, ponieważ bezsprzecznie sprzyja ona rozrostowi całej kolonii grzybów.

W przypadku gdy mikoryza była już aplikowana przy sadzeniu konkretnej rośliny, to nie musimy powtarzać tego zabiegu ponownie. Ale jeśli mamy glebę organiczną, na której były sadzone podobne lub inne rośliny, zagęszczenie siedlisk mikoryzowych może być stosunkowo niskie, ponieważ są one rozproszone na dość dużym obszarze. Odległość ta może opóźniać połączenie z nowymi korzeniami roślin. Wiedząc, że bliskość propagacji ma kluczowe znaczenie dla ustanowienia sieci, istotne jest wczesne zaszczepienie mikoryzy w dużym stężeniu podczas siewu, aby w pełni wykorzystać korzyści, jakie ma do zaoferowania.

Tak. Wykazano, że szczepionki mikoryzowe są skuteczne w szerokiej gamie gleb (z udziałem kompostu lub w typowych mieszankach ogrodniczych itp.), ale także w podłożach bezglebowych wykonanych z torfów, włókien kokosowych, zrębek drzewnych, wełny mineralnej, perlitu, wermikulitu itp. Mogą również przetrwać w środowisku całkowicie wodnym.

W przyrodzie zawsze występują jakieś wyjątki. Takich wzajemnych relacji symbiotycznych z grzybami mikoryzowymi nie tworzy choćby rodzina kapustowatych (Brassicaceae), do której należą dobrze nam znane: brokuł, brukselka, kapusta, kalafior, Jarmuż, czy brukiew, ale też rodzina szarłatowatych (Amaranthaceae), w skład której wchodzą buraki, boćwina, komosa ryżowa, szpinak, amarant.

Wysoki poziom pH w glebie może spowolnić wzrost kolonii mikoryz, ponieważ większość mikoryz preferuje gleby o niskim pH. Jednakże badania wykazały, że rośliny i grzyby, współpracując ze sobą, mogą buforować i zmieniać poziom pH w glebie. Sadząc drzewa, kwiaty czy krzewy preferujące gleby kwaśne, często dobrym pomysłem jest dodanie do gleby produktów obniżających pH (np. Carbomat ECO, pH 4 w naszym sklepie), które umożliwią skuteczny rozkwit grzybów.