Ściółka

Ściółkowanie roślin może być swobodnym wyborem każdego ogrodnika, ale czasami staje się dla niego koniecznością. Wybierając konkretny materiał do ściółkowania, warto sobie najpierw zadać pytania: Jaki wpływ będzie ono miało na glebę i rozwój roślin? Czy ma ono służyć tylko ograniczeniu wzrostu chwastów, czy może także dostarczyć roślinom substancji odżywczych? Czy ma chronić przed erozją gleby lub zatrzymać w niej wilgoć lub także chronić owoce przed zabrudzeniem bądź[i] pleśnią? A może po prostu ma poprawić estetykę ogrodu? Często ściółkowanie spełnia wiele istotnych funkcji w ogrodach, o które byśmy go nawet nie podejrzewali. Istnieje wiele różnych materiałów, które można używać do ściółkowania i każdy z nich może służyć różnym celom – od obornika, przez korę, lignit (młody węgiel brunatny), trociny, zrębki, pociętą masę roślinną, kompost, torf, aż po materiały mineralne czy skalne, które również mają swoje zalety. Należy jednak pamiętać, że większość materiałów powszechnie używanych do ściółkowania ma swoje ograniczenia lub może prowadzić do niepożądanych rezultatów.

Decydując się na konkretną ściółkę zwróć uwagę czy wybrany materiał:

• odpowiada charakterowi Twojego ogrodu, tzn. czy jest z materiałów organicznych, czy syntetycznych,
• nie ulega zbyt szybkiej mineralizacji, dzięki czemu pozostanie w towarzystwie roślin przez dłuższy okres czasu,
• nie jest zagrożeniem dla Twoich roślin; świeży materiał roślinny (np. kora drzewna) może nieść za sobą wiele niekorzystnych czynników dla rozwoju niektórych gatunków roślin,
• odpowiada potrzebom roślin pod kątem właściwego odczynu gleby na wybranym stanowisku, tj. czy jej nie zakwasza lub przeciwnie – nie zobojętnia,
• właściwie chroni Twoją glebę: przeciwdziała nadmiernemu odparowaniu wody z gleby lub jej erozji, dezynfekuje ją, ogranicza porost chwastów itd.
• oprócz właściwości ochronnych i buforowych wpływa na parametry gleby, np. czy ją użyźnia lub poprawia jej strukturę, sprzyja rozwojowi pożytecznych mikrobów.